Κλιματική Ουδετερότητα (Neutrality) και Αντιστάθμιση (Offsetting)
Ο όρος “Neutrality” (ουδετερότητα), όταν αναφέρεται στο κλίμα, σημαίνει ότι έχει γίνει υπολογισμός όλων των αναπόφευκτωνεκπομπών αερίων του θερμοκηπίου που δημιουργούνται κατά τη διάρκεια μιας παραγωγικής διαδικασίας και έχει πραγματοποιηθεί αντιστάθμιση μέσω ενός αναγνωρισμένου, πιστοποιημένου προγράμματος “αντιστάθμισης” (offsetting) διοξειδίου του άνθρακα.
Ως “αναπόφευκτες” (ή υπολειπόμενες) ορίζονται οι εκπομπές που δεν μπορούν να μειωθούν περαιτέρω μετά από παρεμβάσεις στην παραγωγική διαδικασία, όπως η μείωση κατανάλωσης ενέργειας, η εξάλειψη υπερσπατάλης πρώτων υλών, και η ενσωμάτωση καινοτομιών ή αποδοτικών παρεμβάσεων.
Η αντιστάθμιση (offsetting) διοξειδίου του άνθρακα οδηγεί στην ουδετερότητα, δηλαδή την επίτευξη μηδενικού ισοζυγίου εκπομπών μέσα από την αγορά πιστωτικών μορίων άνθρακα (carbon credits), μέσω των οποίων συμψηφίζονται οι αναπόφευκτοι ρύποι. Η πρακτική αυτή είναι ένας μηχανισμός της αγοράς που έχει σχεδιαστεί για να συμβάλει στον μετριασμό της κλιματικής αλλαγής. Οργανισμοί, κυβερνήσεις ή ιδιώτες μπορούν να αγοράσουν αυτά τα μόρια για να αντισταθμίσουν τις δικές τους εκπομπές, με ένα πιστωτικό μόριο να ισούται με ένα τόνο διοξειδίου του άνθρακα.
Είναι η ουδετερότητα η απάντηση στην Κλιματική αλλαγή;
Με τους όρους “neutral” αλλά και “net zero” γίνεται αναφορά σε πρωτοβουλίες για την κλιματική αλλαγή, και πιο συγκεκριμένα για την κλιματική ουδετερότητα, την επίτευξη, δηλαδή, μηδενικού ισοζυγίου εκπομπών. Οι πρωτοβουλίες αυτές είναι εθελοντικές και όχι υποχρεωτικές, βοηθούν ωστόσο τις επιχειρήσεις και τους οργανισμούς να επιτυγχάνουν τους στόχους μείωσης που θέτουν.
Είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι η πιο αποτελεσματική στρατηγική για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής είναι η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ελαχιστοποίηση των εκπομπών μέσω βιώσιμων πρακτικών, εξοικονόμησης πόρων και πρώτων υλών, ενεργειακής απόδοσης και μετάβασης σε εναλλακτικές πηγές ενέργειας, ενώ η αντιστάθμιση – η οποία ουσιαστικά αποτελεί ένα συμψηφισμό – θα πρέπει να χρησιμοποιείται αποκλειστικά ως συμπληρωματικό μέτρο για τις εκπομπές που δεν μπορούν να εξαλειφθούν πλήρως.
Συμπέρασμα
Ενώ η επίτευξη κλιματικής ουδετερότητας είναι ένα θετικό βήμα προς την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, δε θα πρέπει να θεωρείται υποκατάστατο των προληπτικών προσπαθειών για τη μείωση των εκπομπών στην πηγή τους ούτε πολύ περισσότερο μέθοδος αποφυγής θεμελιωδών αλλαγών στην εταιρική διαχείριση.
